To spory park, a jednocześnie mauzoleum poległych żołnierzy radzieckich, którzy przystąpili do wyzwalania zniszczonej już przez Niemców i w wyniku powstania Warszawy w 1944 i 45 r Cmentarz założono ok 1950 roku budując tu kwatery jako stałe miejsce pochówku dla ok 22 tyś żołnierzy Frontu Ukraińskiego poległych na ziemiach polskich. Cmentarz skomponowany jest w formie placu centralnego prowadzącego do monumentalnego obelisku z dwoma pomnikami po bokach przedstawiających czuwających żołnierzy. Wzdłuż głównej alei, placu, rozmieszczone są po bokach pojedyncze groby, często imienne. A ponad nimi szumią zimozielone drzewa i krzewy. Po bokach od głównego pomnika rozciągają się zbiorowe kwatery. Często widzę, żę zapalane są tu znicze i składane kwiaty. Wzdłuż kwater odchodzą aleje zmierzające na krańce parku. Wzdłuż tych alej znajduje się mnóstwo ławek do odpoczynku. Przez cały park za kwaterami i głównym memoriałem ciągnie się ścieżka zdrowotna wzdłuż wysmukłych świerków, które dają specyficzny mikroklimat. Zawieszono tu sporo budek dla ptaków licznie mieszkających w parku. Matki z dziećmi na wózkach wybierają główną aleję na tyłach parku z licznymi ławkami. Całość parku to dobra propozycja dla szukających nieco spokoju wśród tętniącej życiem metropolii.

Prawie 20 ha zieleni na warszawskiej Ochocie w formie parku-mauzoleum. Jest to największa wojenna nekropolia żołnierzy radzieckich w Polsce, skrywa prochy ponad 21 tys. żołnierzy radzieckich 1 Frontu Białoruskiego. Park powstał w latach 1949-50. Ogólne założenie parku z elementami mauzoleum zaprojektował Bohdan Lachert. Koncepcja zieleni to projekt Władysława Niemirskiego. Centralną część parku stanowi szeroka aleja, która poprzez trzy tarasy z 294 grobami i dwiema kwaterami- 540 mogił zbiorowych, żołnierzy radzieckich z II wojny światowej, prowadzi do 21 metrowego granitowego obelisku. Po obu stronach obiektu znajdują się dwie rzeźby, „Bohaterstwo” autorstwa Jerzego Jarnuszkiewicza i „Ofiarność” autorstwa Stanisława Lisowskiego. Twórcy za projekt Mauzoleum otrzymali Państwową Nagrodę Artystyczną pierwszego stopnia. Cmentarz był wielokrotnie dewastowany. Świetne miejsce na spacer, jogging. Szczególnie urocze widoki zimą. Jednak nie ma co liczyć na miejsca z możliwością zjazdu na sankach.

Co do miejsca, targają mną sprzeczne odczucia. Mauzoleum poświęcone żołnierzom Armii Czerwonej, biorących udział w II Wojnie Światowej. Tym, którym ich cmentarz przeszkadza polecam refleksje czy mieli w ogole świadomość o co "faktycznie" walcza. Nie sposób oceniać ówczesnych wyborów... "wolność" to nieco abstrakcyjne pojecie i nie ma w rzeczywistości, ani koloru czerwonego, ani czarnego, czy też białego. Myślę, że nie sposób z perspektywy tylu lat kogoś oceniać. Park był dla mnie miejscem rodzinnych, niedzielnych spacerów, w czasach, kiedy jazda po nim na rowerze była profanacja i grozila spuszczeniem powietrza z kół. Ogromny monument nosil nazwę męskiego organu i pozwolę sobie go tutaj nie przytaczać. Cmentarz jest i niech pokój będzie z tymi, których tam pochowano. Park uroczy w swojej ciszy i spokoju.

Ładny park. Sam cmentarz to oryginalne miejsce. Trzeba lubić taki klimat. Duży plac przed kolumną znajdująca się w centralnej części parku. Na szczycie kolumny znajduje się gwiazda Związku Radzieckiego. Dziś już nie pomalowana na czerwono, ale jej kształt zachowano. Park posiada jedną główną aleję oraz kilka mniejszych. Po zmroku często można spotkać tu pijaczków, jednak nigdy nie zdarzyło mi się tu nic złego. Nawet po zmroku sporo ludzi tu biega i spaceruje. Nocą jednak lepiej się nie zapuszczać. Chyba, że z psami.

Bardzo ciekawe miejsce w centrum Warszawy ... Setki grobów w tym większość bezimiennych lub ze szczątkowymi informacjami, o osobach tam spoczywających.. Nie warto oceniać tego miejsca przez pryzmat ideaologi którą byli kierowani ci żołnierze, lecz poprostu dlatego że byli to ludzie którzy zginęli walcząc za tych których kochali oraz ojczyznę której nie dali sobie odebrać bez walki. Dobrze przyjść i zobaczyć to na własne oczy ... Gdyż warto

Niezależnie, jak kto ocenia „interwencję” Sowiecką podczas IIWŚ i „wyzwolenie” Polski spod okupacji Niemieckiej – miejsce to sprawia, że człowiek na chwilę przystaje i zastanawia się nad losem żołnierzy, (jako ludzi), którzy (jakby nie było) polegli daleko od własnych domów i spoczęli w obcej ziemi. Miejsce spokojne, ładne, czyste powodujące zatrzymanie się i przywołujące własne refleksje.

Park przy głównej ulicy Żwirki i Wigury w Warszawie. Nie podoba mi się jednak to, że są tam pochowani ludzie, powinna być cisza i spokój, ludzie spozywajacy tam alkohol i zachowując się jak zwierzęta... No coz, nie powinno mieć to miejsca... dalej w głąb parku, są ławki, nie można robić tam tego? A nie przy pomniku? Przyjemne alejki do spacerów, o każdej porze roku :)

Nie podoba mi się, że w centrum Warszawy mamy wielki cmentarz, na którym spoczywają wrogowie naszej Ojczyzny, którzy przyczynili się do śmierci tak wielu Polaków. Zemsta na czerwonych i wyrzucanie ciał do gnojówki to przesada, ale ten cmentarz powinien być gdzieś daleko. Tym bardziej, że nie wyzwalali oni Warszawy, tylko zmienili jedną okupację na drugą.

Miejsce tchnące ciszą i spokojem, zmuszające do refleksji, ponieważ jest cząstką naszej historii, którą nie mnie oceniać.Warto zastanowić się natomiast nad losem zwykłych ludzi, którzy giną w niepotrzebnych wojnach, rozpętywanych przez fanatyków będących u władzy.A co do historii- ją pozostawiam historykom, a i tak zależy ona od tego, kto ją pisze.

Dobra druga alejka, nowe ławki i bardzo obszerne przestrzenie. Brak tylko urozmaiconego krajobrazu. Park spokojny, niewiele ludzi. Dochodzą ciche odgłosy z ruchliwej dwupasmowej ulicy. W środku parku ciekawy świerkowy lasek, gdzie można spotkać wiewiórki.

Miejsce inne ... wchodząc tam ma się wrażenie że czas płynie inaczej .. myślami przy ludziach którzy tam leżą od grobu do grobu można spacerować godzinami... przykro tak patrzeć na rząd białych krzyży .. Nie ważne jakiej narodowości był ten człowiek..

Cmentarz Mauzoleum Żołnierzy Radzieckich – wojenna nekropolia żołnierzy radzieckich poległych lub zmarłych w wyniku ran i chorób odniesionych w czasie II wojny światowej znajdująca się w Warszawie przy ul. Żwirki i Wigury 51

Wybitne miejsce do wspomnień z kolegami na ławce z piwkiem o każdej porze. Mama mnie tu wózkiem woziła. Poza tym serdecznie dziękuję za wyzwolenie spod okupacji niemieckiej Niezwyciężonemu Związkowi Radzieckiemu. Dziękuję!

Ci żołnierze ani nie chcieli walczyć ani chorować ani umierać, zwłaszcza że nie do końca wiedzieli za co oddają życie. Możecie się czepiać ich przywódców ale nie biednych chłopców poległych na polskiej ziemi.

Zadziwiające i interesujące miejsce, godne polecenia na "historyczny" spacer. Abstrahując od przynależności armijnej pochowanych tu setek młodych ludzi, miejsce to wzbudza refleksje. Raczej nie optymistyczne.

Bardzo fajny park. Można trochę odpocząć. Sporo wiewiórek i ludzi wyprowadzających psy. Jeśli chodzi o tło historyczne nie zamierzam tego komentować. Oceniam jako miejsce do spacerów i odpoczynku.

Miejsce w środku parku, całkiem zadbane i spokojne. Można dookoła w parku przebywać z pieskami - natomiast z wiadomych powodów jest zakaz wchodzenia z nimi na terytorium pochówku. Warto odwiedzić.

Ciekawy park, dużo zieleni i żyjątek. Latem można spokojnie odpocząć siedząc w cieniu drzew. Miejsce które bardzo lubię i często bywam aby przynajmniej chwile odpocząć patrząc np na wiewiórki

Cmentarz swoją wielkością może przytłoczyć. Jak dla mnie pokazuje rozmach i manie wielkości kontynuowana do tej pory przez wschodnich " sąsiadów". Warte uwagi dla fanów II wojny światowej

Oprócz części cmentarnej jest duży park z szutrowymi lub asfaltowymi alejkami. Sporo ławek gdzie można przysiąść. Sporo ludzi spacerujących z psami i jeżdżących na rowerach i rolkach.

Bardzo klimatyczne miejsce, szczególnie wieczorem. Robi wrażenie i pokazuje potęgę nieistniejącego już dziś Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Naprawdę warte zobaczenia!

Wspaniały stary park o specyficznej atmosferze. Bardziej przypomina las niż park. Panuje tam spory mrok i przez to czuć nieco atmosferę grozy. Ale jest to atut w tym przypadku.

Pokora, pamięć, spokój, szutrowe uliczki otoczone zielenią i ciepłym światłem latarni. Dobrze się tu czyta, gapi w niebo, oddycha. Dobre miejsce na romantyczny spacer.

Spokojny, duży i bardzo cichy park. Idealne miejsce na spacer, lekturę, piknik, przejażdżkę rowerową. Mnóstwo alejek, starych drzew i niezliczone ilości ptaków ^^

W gorące letnie dni gdy inne parki pękają w szwach i są pełne wrzasku, w parku wokół mauzoleum panuje błoga cisza co czyni go idealnym miejscem do spacerów.

Co do parku nic nie mam jest piękny, zielony i duży, aczkolwiek ten pomnik wszystko psuje. Nie mam pojęcia czemu taki pomnik jeszcze istnieje.

Miejsce warte odwiedzenia. Trochę zaniedbane. Ale jednak kawał historii i robi wrażenie. Warto wpaść i spędzić tu trochę czasu.

Miejsce może i nie dokońca z dobrymi wspomnieniami dla Polski, jednak nawet fajne miejsce do przejścia się czy zobaczenia

Park wokół pomnika bardzo ładny, ale dlaczego pomnik wciąż stoi? Może warto by urządzić lokalne referendum na ten temat?

Od frontu socjalistyczne straszydło, ale od tyłu fantastyczny, stary park. sporo przestrzeni, ciekawy układ, mało ludzi.

Miejsce, które przepełnia mnie obrzydzeniem. Inna rzecz, że jest cicho, zielono... można spokojnie piwo wypić. ];-)

Miejsce zaniedbane powinno zostać przeznaczone na park. Szkoda takiego miejsca na eksponowanie brzydkich pomników.

Warto przystanąć na chwilę i zastanowić się nad losem tych którzy zginęli nie za swoją ojczyznę...

Ładne, chociaż nieco zaniedbane miejsce. Posągi żołnierzy i centralny obelisk robią wrażenie.

Jeden z najładniejszych i najspokojniejszych parków w Warszawie.

Jedyne niezdekomunizowane "jeszcze" takie miejsce w Warszawie

Bardzo zadbane miejsce pamięci czasów minionych.

Ładne ale trochę zaniedbane miejsce...

Wbrew nazwie dobre miejsce na spacer

Miejsce pamięci.